Ik vind het maar verwarrend, dat hele ‘spirituele ontwikkelen’. Wat is dat nu eigenlijk? Ontwikkelen? En wat wordt er dan ontwikkeld? Wat zit daar dan binnenin waar blijkbaar van alles omheen zit? Wie is eigenlijk die ‘ik’ die het maar verwarrend vindt? En hoe verder ‘ik’ mij ontwikkel, hoe meer perspectieven ‘ik’ krijg op wie ‘ik’ ben. Welke ‘ik’ ziet dan die ‘ik’? En ieder nieuw perspectief heeft weer een ander antwoord op de vraag: “Wie ben ik?”
Meer antwoorden is nog meer vragen.
En wat gebeurt er als ik met mijn bewustzijn vanuit een andere hoek, laag of dimensie kijk naar de vraag: “Wie ben ik?” Wie is dan de ‘ik’ die kijkt naar de vraag: “Wie ben ik?” Hoeveel lagen en dimensies zijn er om naar deze vraag te kijken? Wie is weer die ‘ik’ die het belangrijk vindt te weten vanuit welk perspectief die vraag bekeken wordt? Hoe kom ik in een dimensie terecht waar dit niet belangrijk is? Daar is weer die ‘ik’. Waar moet ik zijn om die vraag onbelangrijk te laten zijn? Waar is toch die ruimte waar ik gewoon kan zijn wie ik ben, zonder mij steeds af te vragen wie dat is, omdat ik precies op dat moment ervaar wie ik ben?
Als ik kan voelen wie ik ben, ben ik dan misschien mijn emoties?
Als ik mij blij voel, ben ik dan die blijheid? En ben ik dan niet meer dat verdriet dat ik gisteren voelde? Of ben ik die mislukking en die eenzaamheid die ik misschien morgen voel? Of ben ik dan die gedachte die zegt “dat ik nog niet ben wie ik moet zijn, want ik moet allerlei toekomstige doelen nog verhalen, voordat ik dat ben?” Of “dat ik nog verder spiritueel moet ontwikkelen, voordat ik er ben?” En waar is dan ‘er’? Wat is daar dan?
Als ik ‘er’ ben, gaat mijn lichaam dan ook mee? Ben ik dan mijn lichaam?
En wie ben ik dan als ik een arm verlies? En wat gebeurt er met mij, terwijl al mijn cellen dagelijks afsterven en worden vervangen door nieuwe? Als iedere 7 jaar elke cel in mijn lichaam is vervangen, besta ‘ik’ dan nog steeds?
Ben ik die verzameling aan gedachten, gevoelens en overtuigingen die ‘ik’ Jessie noem? Is dat wie ik ben?
Aangeleerde programma’s zoals ik leerde van mijn ouders, leraren, vrienden en collega’s om mij heen, vanuit ook hun aangeleerde programma’s? Als ik al mijn programma’s zou updaten of overschrijven, zou ‘ik’ dan nog steeds bestaan?
Als ik al mijn ideeën over mijzelf zou veranderen en al mijn trauma’s zou verwerken, zou ik dan nog steeds bestaan?
Ben ik dan in essentie ook echt anders? Of ben ik dan nog steeds wie ik ben? Of wat ik ben?
Ben ik de vraag? Ben ik de vrager? Ben ik het antwoord?
Bestaat het antwoord wel, als ik de vraag niet stel? En andersom?
Ik ben wie ik ben.
Ik ben wát ik ben.
Ik ben dat ik ben.
Ik ben.
Bron.