Categorie: 

BEWUSTWORDING

De mate waarin jij de realiteit verdraait, is de mate waarin jij de werkelijkheid destructief waarneemt.

Ofwel de mate waarin jij weerstand biedt tegen dat wat er is, is de mate waarin jij lijden creëert.

Hoe jij écht gelukkig wordt?

Kijk naar wat er is, diep van binnen. Voel wat er gevoeld wil worden, in je lichaam en je geest.
Ervaar wat er door jou heen ervaren wil worden.

De liefde en de angst, Het geluk en de pijn. Het leven zoals het nu werkelijk is, diep van binnen.

Dan zal het leven stromen. Dan zul je de magie van het leven ervaren. Dan zul je ontdekken wie jij werkelijk bent.

Dat was het thema van de vrouwencirkel gisteravond, dat ik niet alleen de prachtige groep vrouwen mocht laten ervaren, maar ook zelf mocht ervaren. Terwijl sommigen tijdens het delen van hun ervaring na een bijzondere oefening, hun bewustwordende tranen droogden, kwamen bij mij de tranen omhoog.

Ik ben het aan het doen!
Het voelt op een vreemde manier zo logisch. Alsof ik het al veel vaker had gedaan. Ik was geen moment zenuwachtig. Ik had geen kritische gedachte over mezelf. Ook niet toen er uit de groep een voorstel voor een iets andere route kwam. Ook niet toen iemand na de meditatie toch eerst nog met elkaar wilde inchecken, voordat we verder gingen. “Natuurlijk hoort inchecken er ook bij”, besefte ik mij direct.

VAN FAALANGST NAAR EXPERIMENTEREN

Nog geen jaar geleden was ik direct ik gevecht geweest met mijn zelfkritische, zelfafwijzende, faalangstige ego, dat direct het gevoel zou hebben “dat ik iets fout heb gedaan”, “dat ik niet goed genoeg ben”, “dat ik een sukkel ben dat ik zoiets basics vergat”.

Maar het bijzondere was dat ik totaal geen afwijzing voelde!
Geen zelfkritiek, geen faalangst, geen “ik doe het fout, want ik heb iets gemist”. Ik voelde me sterk in mijn onzeker en kwetsbaar durven zijn. Ik voelde dat ik deze vrouwencirkel mag gebruiken om te experimenteren, om te ervaren wat het dichtst bij MIJ ligt, 𝐨𝐦 𝐭𝐞 𝐞𝐫𝐯𝐚𝐫𝐞𝐧 𝐰𝐢𝐞 𝐢𝐤 𝐭𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞𝐩𝐭𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐤𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐛𝐞𝐧, 𝐰𝐢𝐥 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐭 𝐢𝐤 𝐭𝐞 𝐠𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐛. Ik ervaarde het resultaat van mijn winterslaap afgelopen maanden, waarbij ik zo verschrikkelijk veel heb aangezien en losgelaten in mijzelf.

HOEVEEL DURF JIJ TE ONTVANGEN?

Zoals veel zullen herkennen, mag ik ook meer ontvangen.
In de kern gaat het om ZELFWAARDE. Hoeveel vind ik het mijzelf waard om te mogen ontvangen, wat er door het Universum gegeven wordt? Maar hoe kan ik ontvangen, als ik niet durf te geven? Die twee hooren bij elkaar en brengen het geheel in balans. Het leven stroomt in de mate waarin jij de balans ervaart tussen geven en ontvangen. En geven kunnen….

En geven kunnen we vaak genoeg, maar kun jij ook ontvangen?
Ikzelf ben de enige die een slot zet op de OVERVLOED.
Want het Universum is overvloedig en het enige dat in de weg zit van het ontvangen van die overvloed, is mijn eigen overtuiging “dat ik dat niet waard ben”, “dat ik niet goed genoeg ben”, “dat ik nog iets te doen heb, voordat ik die overvloed mag ervaren”. Het universum geeft in dezelfde maten waarin ik mijzelf geef. Wanneer ik mijzelf in overvloed laat zien van wie ik werkelijk ben, dan geeft het Universum mij OVERVLOED.

IN MIJN SCHOOT GEWORPEN

De vrouwencirkel die ik nu mag faciliteren werd mij letterlijk in de schoot geworpen. Dat is hoe het Universum werkt, als je je eigen blokkades leert doorzien en loslaat. De wet van de aantrekkingskracht laat zien dat gelijke energie, gelijke energie aantrekt. Het creëren van de werkelijkheid gaat dus vanzelf, want het is een weerspiegeling van jouw eigen ideeën over jezelf en jouw werkelijkheid.
Zodra je de illusie van ontoereikendheid, van gebrek, van niet goed genoeg loslaat, gaat het Universum direct voor jou aan het werk om OVERVLOED te creëren, in plaats van GEBREK.

GEVEN EN ONTVANGEN ZIJN GELIJK

Ik mag nu geven wat ik al zo lang en zo graag wil geven. Op een nieuw level mag ik mijn diepste kennis en wijsheden overbrengen en anderen ermee inspireren hetzelfde te doen. In de kern zijn ze hetzelfde: GEVEN en ONTVANGEN zijn één.
Doordat mijn ‘geven’ wordt ontvangen door de ander, ‘ontvang’ ik dat ik mijzelf mag zijn. Ik leef mijn missie, mijn doel op Aarde en ik voel mij daarmee één met het Universum.

Want jij en ik ZIJN het Universum.
Jij en ik ZIJN het Leven en MAKEN dus het Leven.
Welke overtuigingen zitten jou nog in de weg van het geven en ontvangen van Overvloed?

Voor die ene vrouw of man op de wachtlijst van de GGZ. Voor jou die al wel GGZ behandeling volgt en voelt dat het niet klopt. Voor jou die het anders ziet, zich anders voelt en het anders wil.

UITNODIGING VAN HET UNIVERSUM

En voor mij om mij meer te laten zien en mijn visie te durven delen. Te staan voor mijn waarheid. Want hoe komen anders mijn klanten bij mij terecht, als zij niet weten waar ik voor sta? En ik vind het spannend om mij weer verder los te maken van de GGZ-norm waarin ik carrière-wise opgroeide. En ook ik ben bang dat mensen mijn Liefdevolle intentie niet zien. Maar dat is precies het proces waar ik hier over schrijf.

PRACTICE WHAT YOU PREACH

En ik wil vooral hen aanspreken die zich écht op next level willen leren onderscheiden, willen leren staan voor wie ze werkelijk zijn en de angsten aan durven gaan die ze daarin tegen komen. De wet van de aantrekkingskracht laat zien dat gelijke energie, gelijke energie aantrekt, dus ik heb hierin het voorbeeld te geven. Ik mag het pad voorgaan, om daarna anderen de weg te kunnen wijzen.

Practice what you preach!
Dus hier mijn visie op waarom ik denk dat jij je misschien niet in de GGZ op je plek voelt. En het gaat over:

• Positieve desintegratie
• Gestoord of genieus
• Hooggevoelig en/of hoogbegaafd
• Onderscheidend
• Bewustzijnsniveau
• Luchtruim buiten de GGZ
• Verkeerd begrepen
• Van overleven naar leven
• Coachtraject voor de daredevil

POSITIEVE DESINTEGRATIE

Vanochtend kreeg ik een bericht van een potentiële klant met onder andere de vraag of ik iets wist over ‘positieve desintegratie’ van Dabrowski, waar zij zich erg in herkent. En ‘heeeel toevallig’ was ik gisteren mijn kast met oud studiemateriaal aan het opruimen, waarbij precies dat document over ‘positieve desintegratie’ nadrukkelijk twijfel opriep om weg te gooien. Ik begrijp nu waarom.

GESTOORD OF GENIEUS?

Dabrowski spreekt over niveaus van ontwikkeling en hoe misinterpretatie door de sociale context “kan leiden tot gevoelens van ‘anders zijn’, of zelfs tot existentiële angsten, burn-out, depressies en andere psychoneurosen. Volgens Dąbrowski is dit vaak echter geen teken van geestesziekte, maar juist van een hoog ontwikkelingspotentieel.”

HOOGGEVOELIG EN/OF HOOGBEGAAFD

Maar dan moet het wel worden erkent. Wat mij betreft wordt precies deze groep mensen binnen de GGZ te vaak niet juist gezien, waardoor de cliënt niet de benodigde ruimte krijgt om te “groeien naar positieve onaangepastheid”. Gelukkig wordt met toenemende mate het belang van deze theorie onderkend in de psychiatrie en nadrukkelijk in correlatie gebracht met de groep hoogsensitieven en hoogbegaafden.

ONDERSCHEIDEND

In mijn werk binnen de crisis en complexe psychiatrie binnen de GGZ, gaat mijn aandacht en aansluiting veelal uit naar deze groep mensen die mijn inziens niet (meer) in het GGZ systeem thuis horen. De groep mensen die anders kijkt, anders denkt, anders voelt, andere vragen heeft en een andere bejegening nodig heeft. Lang heb ik geprobeerd om als een paard van Troje, van binnenuit het bewustzijn van de GGZ te verruimen. Dit was voor mij al snel niet bevredigend genoeg en ik merkte dat ik mij steeds meer ging onderscheiden van het systeem. Ik voelde dat ik met name de cliënten veel beter kan helpen in mijn eigen praktijk en op mijn eigen manier, zonder het kader van de GGZ eromheen.

BEWUSTZIJNSNIVEAU

Wanneer het cliënt niveau van reflectie, analyse, filosofisch of spiritueel denken en kijken, ‘ruimer’ is dan of ver weg ligt van dat van het systeem GGZ en zij erkent dit niet, dan werkt het systeem op een bepaald moment niet meer mee, maar juist tegen het versterken van het “verantwoordelijkheidsgevoel, authenticiteit, zelfverwerkelijking, zelfbewustzijn, zelfreflectie, zelfperfectie”. Het systeem zal die groep cliënten dan onbedoeld binnen een bepaald bewustzijnsniveau houden, terwijl zij in één of meer opzichten juist verder zijn dan dat. En met alle respect is mijn ervaring dat ‘de GGZ’ in het algemeen niet het beste is in het zien en erkennen van deze specifieke mismatch.

Plus wanneer iemand in een existentiële crisis zit, mogelijk gepaard met suicidaliteit, dan beseft de cliënt zich uiteraard niet, dat haar ontwikkelpotentieel wordt tegengehouden, door het begrenste niveau van bewustzijn of ruimdenkendheid van het systeem waarin zij is opgenomen.

LUCHTRUIM BUITEN DE GGZ

En begrijp mij niet verkeerd, ik ben zeker niet tegen ‘de GGZ’. Ik denk dat het een heel goed werkend systeem is voor een hele grote groep mensen. Omdat het niveau van bewustzijn goed bij elkaar aansluit. Maar wanneer deze cliënt in haar ontwikkeling het ruimere luchtruim in wil, en ‘de GGZ’ kan voor deze groep mensen die ruimte niet bieden, terwijl ze tegelijk de overtuiging heeft dat ze dat wél doet, dan werkt het contraproductief. Dat is het omslagpunt waarop de GGZ de cliënt binnen dit begrensde veld van bewustzijn gevangen houdt, in plaats vanuit “zuivere empathie” haar aandacht en Liefde geeft, om de cliënt op de diepere lagen te durven uitdagen het ruimere luchtruim te betreden. Daarvoor moet je het eerst zelf als systeem ook kunnen en durven zien.

VERKEERD BEGREPEN

In plaats daarvan wordt het gedrag en visie op de werkelijkheid van deze groep mensen te vaak misgeïnterpreteerd, zoals wellicht door sommigen ook dit verhaal kan worden gezien als arrogant, zelf ingenomen of egocentrisch.
Maar de mensen die zich aangesproken voelen door mijn verhaal, die voelen dat het juist over het tegenovergestelde gaat. Dat het gaat over écht zien, écht verantwoordelijkheid nemen, intuitief voelen dat er meer is, het anders willen, jezelf willen, kunnen en durven onderscheiden, staan voor wie je werkelijk bent!

VAN OVERLEVEN NAAR LEVEN

Ik wil juist deze groep mensen de juiste kennis, ervaringen, inzichten in zichzelf laten ontdekken, om te kunnen groeien naar hun feitelijke potentieel. Ik wil juist deze groep mensen die zich vaak chronisch onbegrepen, ongezien of anders blijft voelen binnen de GGZ, een andere route laten zien naar verruiming, verlichting en bevrijding. Ik wil juist jullie laten zien dat het echt ook anders kan en dat je écht los kunt komen, ook zonder dat je al je verhalen opnieuw moet vertellen. Ik wil jullie laten zien dat je jezelf kunt bevrijden en dat je écht van overleven naar leven kunt.

En zeker niet omdat ik de waarheid in pacht heb. Precies het tegenovergestelde juist. Maar ik kan jou wel helpen helpen om op een veel diepere laag jouw eigen waarheid te ontdekken en deze te leven.

COACHTRAJECT VOOR DE DAREDEVIL

Op een zeer liefdevolle manier, daag ik je uit om ‘anders dan anders’ diep naar binnen te gaan en te kijken en erkennen, waar jij jouw macht weg geeft aan de zogenaamde buitenwereld. We gaan samen kijken en voelen in diepgewortelde gevoelens van schuld en schaamte. We reizen langs de trauma’s die dat hebben veroorzaakt, zonder dat je ze in detail hoeft te vertellen.

En je gaat ontdekken welke illusies jij, net als de meeste mensen, bent gaan geloven over jezelf en over de werkelijkheid en van waaruit iedere vorm van fysiek en mentaal lijden voortkomt. Ik laat je zien hoe je bevrijd kunt raken van al jouw pijn, trauma’s, angsten, depressie en suïcidaliteit. Als jij écht durft te kijken naar wie jij werkelijk bent.

Ik neem je mee op een confronterende reis in jezelf en op een andere manier dan je gewend bent. Een reis waarin je zult ontdekken waarom je niet bang bent voor je eigen schaduw, maar waarom je bang bent voor je eigen Licht.

Zodra jij écht gaat kijken, zal je leven automatisch veranderen en zul je het geluk gaan creëeren dat jij verdient.

—————————————————–

Bron Positieve desintegratie:
https://www.psynergiek-oosterbeek.nl/de-positieve-desintegratie-theorie-pdt-van-dabrowski/

Net gedoucht en aan het bedenken welke kleding ik aantrek vandaag.
Ik duik in mijn kast en zie als eerste mijn over-de-bil lange, hippe, zwarte t-shirt met daarop de tekst: “Dare to be different.”

Ik vind het een heerlijk shirt. Ik hou van het contrast van witte letters op een zwart vlak, met een eenvoudige boodschap die tegelijk zeker niet simpel is. En ik durf het steeds meer, dat anders zijn. Anders kijken, anders denken, anders praten, andere vragen stellen en andere antwoorden geven. Over het algemeen durf ik tegenwoordig best anders te zijn. Als vanzelf pak ik het shirt uit de kast en vouw hem uit elkaar.

Ineens besef ik dat ik vanmiddag de tweede dag van mijn cursus improvisatietheater ga volgen. Slik.
Ik zie mezelf het shirt weer opvouwen en terugleggen in de kast. Huh? Verbaasd kijk ik er wat er binnenin mij gebeurd. Ik durf duidelijk in die groep niet die ene bijzondere te zijn. Dare to be different in een theatergroep durf ik niet en als het wel op mijn shirt staat, tsja, dan ben ik natuurlijk wel een slappe hap als ik dan niet heel stoer en mega dapper en origineel stuk acteertalent laat zien.

Ik zie heel helder de blokkade, die ik heb op theatraal zijn. Mijn angst om theatraal gevonden te worden, om overdreven gevonden te worden. Niet serieus genomen te worden. Daaronder eigenlijk mijn angst om de intensiteit aan emoties die ik regelmatig ervaar, ook daadwerkelijk toe te laten en te durven laten zien. Direct voel ik ook dat precies dit de reden is waarom ik deze cursus ben gaan doen. Meer uiting durven geven aan wie ik werkelijk ben. Dichter bij mijzelf komen en daarmee meer geluk ervaren. “Dare to be different.” Mijzelf durven zijn.

Demonstratief en mijzelf bewijzend trek ik het shirt toch aan. Mijn zwarte blazer eroverheen. Alles zwart waardoor die tekst nog verder naar voren springt: “Dare to be different.” Het geheel voelt door de blazer nog ongemakkelijker, te nadrukkelijk, overdreven, theatraal. “Ik hou het lekker aan!” zeg ik tegen mijzelf. “Fuck it wat iedereen er van vindt!” De groep ziet van buiten waarschijnlijk toch heel iets anders, dan mijn gevoel van minderwaardigheid van binnen. Ik ga mijn onzekerheid aan en de slang blijkt al snel een touw te zijn.

Als klein welpje, zie ik in mijn spiegelbeeld een leeuwin naar voren komen. Ik grom naar mijzelf en naar de wereld. “WROEAAAAAAAAAOEHW!!” Dit ben ik. De keuze is gemaakt om weer iets meer van mijzelf te durven laten zien en de wond is daarmee weer verder geheeld. En dan ben ik nog niet eens onderweg naar de theater groep.

Ook het delen van dit verhaal voelt spannend, waarmee ik mijzelf weer verder heel. Zometeen in de groep zijn met mijn mooie shirt, heelt weer verder. Delen is helen en jij bent als stille getuige een belangrijke placeholder bij wie ik mag zijn.

Welke ervaring wil jij delen?
En mogen wij in een oordeelvrij veld voor jou de place holden?

En psssst…. Niet verder vertellen dat ik op het laatste moment toch nog stiekem een ander jasje heb aangedaan, en dat ik daarmee ook mag zien en liefhebben waar ik sta in mijn proces.

Licht & Liefde

 Je zit vast.

Je komt niet verder. Je voelt je alsof je rondjes blijft draaien in dezelfde limbo. Oude pijn, oude trauma’s blijven opborrelen en misschien wel steeds vaker en heftiger. Gevoelens van verdriet, boosheid, schuld of schaamte blijven zich aandienen.

Maar ergens voel je ook: “Er is meer”.

Dit kan niet de werkelijke waarheid zijn. Ergens voel je dat er een plek is met meer licht. Ergens moet er meer ruimte zijn, een nieuw begin. Je voelt een verlangen om in die ruimte te zijn, maar jouw angst laat jou niet gaan. Het voelt vreemd en onwennig om te zien dat je een nieuwe start zou kunnen maken en dat je meer licht en liefde kunt ervaren. Je oude pijn vertelt je vanuit angst en onwaardigheid “dat het heus niet klopt”, “dat het echt niet voor jou bestemd is”. 

Maar wat als dat wel zo is? Wat als het wel klopt? 
En dat ‘ergens’, waar is dat eigenlijk? Hoe voelt dat 'ergens'? Hoe denk je dat het daar zal zijn op die 'ergens' plek? Loslaten van het oude voelt heel eng. Ego wil niet loslaten. Ego zijn hele bestaan zit vast geklampt aan al het oude. Alle oude programma's, oude verhalen, oude schema's, denkbeelden, overtuigingen, zelfbeelden, wereldbeelden. 

Ego wil dat jij gelooft dat jij niets anders dan al dat oude bent. Want als jij nieuwe dingen gaat geloven over jezelf, dan denkt ego dat het ophoudt te bestaan en die schiet in de paniek en zal jou die paniek laten voelen.

Maar het is een illusie.

Een illusie van angst dat het ego voor jou heeft creëert, zodat je vasthoudt aan al die oude overtuigingen. Vroeger waren die overtuigingen nodig om jou te beschermen tegen pijn en trauma. Nu houden die overtuiging jou weg van geluk en liefde. 

Jij bent niet het ego. 
Jij bent zo belachelijk veel groter dan dat. En jij bent dit voor jezelf aan het ontdekken, want je leest deze tekst. 
Die angst die je voelt komt niet van jou, maar komt van ego en het sleept jou mee, omdat het wil dat je vasthoudt aan het oude. Ego laat jou denken dat wanneer je loslaat, dat je ophoudt te bestaan. Maar echt waar, het tegenovergestelde is waar. Als je loslaat en durft te kijken naar dat 'ergens' dat voelt als een nieuw begin, dan ontdek je daar de ruimte. Daar ligt de verbinding, daar ligt de liefde. Jouw ware bestaan begint dan pas echt!

Jij zit als rups in je cocon en je denkt dat dat de hele werkelijkheid is. Als rups heb jij je cocon gebouwd om zo het transformatieproces in te gaan naar het nieuwe: De Vlinder. De rups nestelt zichzelf daarmee ook voor langere tijd in 'het oude'. In dat proces gebeurd er gigantisch veel bij de rups en uiteindelijk groeit de rups uit tot een kleurrijke Vlinder. Alleen de rups denkt nog steeds dat zij een rups is, want zij kent zichzelf nog niet anders. 

Als Vlinder zit de rups nog voor enige tijd vast in die cocon. Heel langzaam krijgt de rups in de gaten dat er iets aan het veranderen is in haar. De rups wimpelt het weg vanuit al 'het oude'. “Dat nieuwe is helemaal niet waar, want ik heb het nog nergens gezien.” Het hoofd kent alleen maar het oude. En toch voelt de Vlinder dat er iets veranderd is. Ergens voelt de Vlinder dat er een positieve nieuwe start gaande is, maar ze durft er nog niet op te vertrouwen. Ze ziet toch immers nergens licht? Alles is nog net zo donker. 

Aan de ene kant wil Vlinder zo graag uitbreken, maar aan de andere kant vindt Vlinder het veel te eng om het oude bekende los te laten en het nieuwe avontuur tegemoet te gaan. Maar Vlinder is inmiddels zo groot, dat de cocon pijn begint te doen. Het oude schuurt aan alle kanten, benauwd gigantisch, tot heftige uitval van bewustzijn aan toe, het veroorzaakt schaafwonden en blaren. Een kwelling is het voor Vlinder. 

En dan komt de fase waarin Vlinder besluit dat het genoeg is. De keuze is gemaakt om eruit te willen. Als er geen licht naar binnenkomt, dan moet ze misschien zelf het licht naar binnen halen. Vlinder gooit de intentie het veld in om op zoek te gaan naar de uitgang. Ze wíl de uitgang vinden. Ze is vastberaden dat ze deze gaat vinden. Dan zelf maar die scheur maken waar het licht doorheen kan komen. 

De uitgang is alleen niet zomaar gevonden. De gemaakte cocon is ijzersterk en met duidelijke reden voor bescherming van het oude, zolang het nieuwe er nog niet is. Maar het nieuwe is er. Met je hoofd begrijp je het nog niet, maar je voelt het wel. Dat 'ergens' is het nieuwe. En de enige manier om uit de cocon te komen, is door te blijven zoeken naar die ene zwakke plek in de cocon, waar je een scheurtje kan maken. Die ene plek waar je een klein beetje ruimte voelt. Dat 'ergens' dat voelt als een positieve nieuwe start. En je hebt maar een heel klein scheurtje nodig om het licht binnen te laten. 

De worsteling om er uit te komen is groot en deze is noodzakelijk voor Vlinder. Zij is nog jong en onervaren. Spieren zijn nog niet ver ontwikkeld en het bewustzijn is nog vol in groei. Door de worsteling met al het oude, ontwikkelt ze spierkracht om het nieuwe binnen te kunnen laten. Stukje bij beetje onderzoekt en ontdekt de rups steeds meer over haar cocon en ook over zichzelf. 

Tegelijk raakt de rups ook steeds gefrustreerder. Ze is zo hard aan het ploeteren en toch kan ze die scheur niet vinden. Ze heeft steeds vaker de neiging om te stoppen met zoeken. Ze ziet steeds vaker de bevestiging van haar oude overtuiging, “dat het toch niet voor haar bedoeld is”, “dat licht en liefde niet voor haar zijn”. Maar je bent er zo dichtbij! Die ene plek waar je die scheur kan maken, voel je al zitten, maar je durft er niet op te vertrouwen dat het echt waar is. 

‘Ergens’ diep van binnen, voel je dat het beeld dat je van jezelf hebt als rups, niet meer klopt. Langzaam maar zeker ontdek je dat je een Vlinder aan het worden bent. Blijf jezelf eraan herinneren dat je op zoek bent naar dat 'ergens'. Herinner jezelf eraan dat de angst niet van jou is, maar van 'het oude' is, dat jou wijs maakt dat jij dat bent. 

De plek van die scheur kan overal zitten en soms op de plek waar je het niet verwacht. Onderzoek je oude pijn, je oude trauma’s, zonder jezelf erin te verliezen. Zie ze aan en ontdek dat het oude verhalen zijn die jou weerhouden van het zien van een nieuwe wereld. Zodra je dat ziet, zul je als vanzelf die nieuwe wereld zien. 

Gooi zoveel als je kunt de intentie het veld in, jouw wil om te zoeken naar die ene plek waar je dat 'ergens' kunt herkennen. Laat tegelijk ook zoveel mogelijk los dat je aan het werk moet om die scheur te vinden of te maken. Zodra jij écht naar jezelf kijkt in het hier en nu en bewust wordt van het feit dat je geen rups meer bent, die bestaat uit al die oude verhalen en ervaringen en overtuigen, maar een volgroeide Vlinder, kán de cocon niets anders doen dan los scheuren. 

En zodra jij gelooft dat jij ook daadwerkelijk die Vlinder bent, dan zul je als vanzelf je vleugels uitslaan en die nieuwe start maken. Écht zien, is zoveel meer dan alleen kijken.