Ik hou van kerst jingles.
Zelfs die van Mariah Carey met haar ietwat theatrale verschijning. Maar dat mag ook met zo’n stem vind ik. Vol automatisch neurie en zing ik zachtjes mee, terwijl ik mij besef dat op mijn werk lang niet iedereen de kerst een leuke tijd vindt.

“Faaaaaall on your kneeeeeees!🎵
O heeeeeear the angels voooooooices.”

Ik snap wel waarom zij ieder jaar weer bovenaan de kersthitlijst staat met haar zoete nummer.
“En dan moet jij verplicht naar al die blije kersthits luisteren Klaas.”
Zeg ik, terwijl we met ons tweeën aan de ontbijttafel zitten.

“Ach ja, je geeft je er maar aan over.”
“Dat zegt je hoofd ja, maar wat zegt je gevoel?”

Het blijft stil een lastige vraag en onze oudere generatie kan nu eenmaal minder diep reflecteren en minder goed onder woorden brengen hoe ze zich voelen. Maar soms is de vraag alleen genoeg.

“Het is vast niet makkelijk om hier te zijn in plaats van thuis.”
“Nee dat is niet makkelijk”. En hij duikt weer in de krant.
Opgesloten, omdat hij de verkeerde schreeuw om hulp deed, voor de zorg van zijn vrouw.
Onschuldig eenvoudig als hij is, zag hij geen andere manier.

Fall on your knees, inderdaad.

Ik zing automatisch weer mee met de muziek op de tv. Ergens voelt het wat ongemakkelijk, omdat ik mijn gezellige kerstmodus niet in zijn gezicht wil wrijven. Tegelijk weet ik ook dat mijn hoge, blije en liefdevolle energie onvermijdelijk invloed heeft op die van hem. Of hij zich er nou bewust van is of niet.

Klaas pakt twee bewaarde krantenknipsels uit zijn broekzak en legt ze open voor zich neer om te lezen. Ik zie dat het horoscopen zijn.

“Is dat de horoscoop van vandaag?” “Nee van eerder.”
“En wat zegt jou horoscoop?”

Zijn energie verandert en met ingehouden emotie zegt hij:

“Die gaat over mijn vrouw. Dat ik iets goed voor zal gaan doen.”
“Wat mooi dat jij in horoscopen gelooft.”
“Ja als het klopt geloof ik het wel ja.”
“En klopt het vaak?” “Ja.”

Dieper dan dat gaat het gesprek niet en tegelijk voel ik ook dat het niet nodig is.
Het is een tijd stil. Hij leest zijn krant en ik naai een gat dicht in de jas van een andere client.

“Wat doet zo’n horoscoop dan met jou?”
“Niets. Je doet er toch niets aan.”
“Je gaat er niet over nadenken?”
“Nee.”
“Of geeft het je een bepaald gevoel? Misschien hoop of vertrouwen?”

Weer is het lang stil, maar nu zie ik dat hij in zichzelf aan het zoeken is naar een antwoord.

“Berusting.”
“Das mooi Klaas.”

Ik vraag mij af hoeveel hij werkelijk deze ‘berusting’ kan voelen, terwijl hij midden in zijn depressie zit, gedwongen opgenomen, omdat hij een verkeerde schreeuw om hulp deed. Of dat het misschien een relativerende strategie is, die veel ouderen hebben moeten leren in hun tijd. “Nait soezen, moar doun” , zeggen ze dan in oost-Groningen.

Ik heb met hem te doen en ik hoop dat mijn liefdevolle energie hem iets geholpen heeft om de dag net iets beter door te komen.